Παρασκευή, 30 Σεπτεμβρίου 2016 12:00

10 ΕΝΤΟΛΕΣ! (Υλικό Εσπερινών ομιλιών)

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(2 ψήφοι)

Οι δέκα εντολές της Παλαιάς Διαθήκης

1. Εγώ ειμί ο Κύριος ο Θεός σου, ουκ έσονταί σοι θεοί έτεροι πλην εμού.

2. Ου ποιήσεις σε αυτώ είδωλον, ουδέ παντός ομοίωμα όσα εν τω ουρανώ 

άνω και όσα εν τη γη κάτω και όσα εν τοις ύδασιν υπό κάτω της γης.

3. Ου λήψει το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω.

4. Μνήσθητι την ημέραν του Σαββάτου αγιάζειν αυτήν, εξ ημέρας εργά 

και ποιήσεις πάντα τα έργα σου, τη δε εβδόμη Σάββατα Κυρίω τω Θεώ σου.

5. Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου, ίνα ευ σοι γένηται και ίνα μακροχρόνιος γένη επί της γης.

6. Ου φονεύσεις.

7. Ου μοιχεύσεις.

8. Ου κλέψεις.

9. Ου ψευδομαρτυρήσεις κατά του πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδή.

10. Ουκ επιθυμήσεις πάντα όσα τω πλησίον σου εστί.

        

             Εάν θέλουμε η ζωή μας να είναι σύμφωνη με το θέλημα του  Θεού, θα μας βοηθούσε αν συχνά 
μελετούσαμε τον Δεκάλογο της Παλαιάς Διαθήκης που δόθηκε στο Όρος Σινά από τον ίδιο το Θεό 
στα χέρια του Μωυσή. 

          Οι 10 εντολές  συνοψίζουν 600 εντολές του Μωσαϊκού Νόμου και χωρίζονται σε 2 τμήματα. 

  Στις 4 πρώτες που αφορούν τη σχέση μας με το Θεό και τις 6 επόμενες που αναφέρονται στις σχέσεις μας με τον πλησίον μας. Αν δεν έχεις καλή σχέση με το Θεό δεν θα καταφέρεις να ζήσεις αρμονικά με τους συνανθρώπους σου.
 
  Όταν δεν τηρούνται οι 4 πρώτες εντολές, τότε πέφτουμε στην ασέβεια. 
Το να μην τηρείς τις 6 επόμενες εντολές τότε διαπράττουμε την αμαρτία.
Η διαφορά της ασέβειας από την αμαρτία όπως θα δούμε στη συνέχεια είναι σημαντική.
Ασέβεια είναι η αθεΐα ενώ αμαρτία είναι ο φόνος.

Η 1η εντολή μας λέει: Εγώ είμαι ο Θεός σου, δεν θα υπάρχουν άλλοι Θεοί να λατρεύεις.

Στην Π. Δ. ο Θεός αποκαλύφθηκε στον Μωυσή μέσα σε βροντές και αστραπές σαν πύρινη στήλη   

         σαν Ένας.
Στην Κ. Δ. ο Χριστός μας αποκαλύπτεται σαν Ένας Θεός με 3 πρόσωπα Πατέρας-Υιός-Άγιο Πνεύμα,
 κατά ΜΑΤΘ: ΚΗ 19-20
«Πορευθέντες  μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του 
Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν  πάντα όσα ενετειλάμην  υμίν
...».
Τον Θεό να τον αγαπήσεις με όλη σου την καρδιά και με όλη σου την διάνοια και τότε κανένα 
μη φοβηθείς ούτε άρχοντα ούτε πνεύμα. Μη λατρεύσεις πλούτο και επίγειους θησαυρούς, 
μη δεις τον ήλιο και τον λατρεύσεις. Στην Π. Δ. ο προφ. Ιερεμίας έλεγξε κάποιες γυναίκες 
που συνάντησε στο δρόμο γιατί πήγαιναν κάποια δώρα στη ειδωλολατρική Θεότητα της 
Σελήνης με αποτέλεσμα να τον λιθοβολήσουν.
  
Η 2η εντολή : Δεν θα κατασκευάσεις είδωλα. Μη λατρεύσεις τα κτίσματα αλλά τον κτίστη.

Στην Π. Δ. ο Θεός δεν είχε εικόνα με το πρόσωπό του, στην Κ. Δ. όμως  ο Χριστός έλαβε σάρκα και μορφή  οπότε  δεν είναι ειδωλολατρία να προσκυνούμε τιμητικά και να ασπαζόμαστε τις ιερές εικόνες του Χριστού και των Αγίων μας, όπως ισχυρίζονται σύγχρονοι εικονομάχοι και αιρετικοί. Με τις εικόνες παρηγορούμαστε όπως με μία φωτογραφία ενός αγαπημένου προσώπου μας που βρίσκεται μακριά μας. Η ορθόδοξη Αγιογραφία δημιουργεί στον πιστό μία κατάνυξη ώστε να προσευχηθεί ή να συναισθανθεί τα λάθη του, κατά κάποιο τρόπο ελέγχει η ζωή του προσώπου που εικονίζεται την ζωή του πιστού που ατενίζει την εικόνα, π. χ. Μία κοπέλα πήγε σε έναν ιερέα και ζήτησε τον ρώτησε αν ήταν σωστό να πάει όλη τη νύχτα σε ένα πάρτι με νέους, εκείνος της έδωσε την άδεια με την προϋπόθεση όταν θα επέστρεφε να πήγαινε μπροστά στην εικόνα του Χριστού και να τον κοίταζε κατάματα χωρίς να ντραπεί.
Θα προσκυνήσεις τον τίμιο Σταυρό, το σημείο που ακουμπά τα πόδια του ο Χριστός, το υποπόδιο Του. Κατά την 2α Παρουσία Του θα φανεί πρώτα το σημείο του Σταυρού και θα το προσκυνήσουν όχι μόνο οι δίκαιοι αλλά οι σταυρωτές Του και τα καταχθόνια και θα χτυπούν το κεφάλι τους γιατί πλανήθηκαν.
Ομοίως θα προσκυνήσεις τα Ιερά Λείψανα των Αγίων μας τα οποία 
έχουν επάνω τους την Χάρη του Αγίου Πνεύματος. 
Σήμερα πολλοί άνθρωποι προσκυνούν διάφορα ειδωλολατρικά σύμβολα, μάτι, σκόρδο, χίλιες-δυό δεισιδαιμονίες υποτιμώντας την δύναμη των ιερών εικόνων και του τιμίου Σταυρού.  

        Από τον κύκλο ομιλιών της ενορίας μας (Ενότητα 10 εντολές 2008-2009).

  3η Εντολή: Μην χρησιμοποιήσεις το όνομα του Θεού για ασήμαντο λόγο.

Θέλει μεγάλη προσοχή όταν μιλάμε για το όνομα του Θεού. 
π.χ. Ο Νεύτων όταν επρόκειτο να μιλήσει για τον Θεό, έβγαζε από σεβασμό το καπέλο του.
Όχι μάταια στο στόμα σου το όνομα του Θεού, όχι ανέκδοτα που προσβάλλουν το Θεό, ή βρώμικα υπονοούμενα για να γελάσει η παρέα. Είναι φοβερό αφού και οι Άγιοι Άγγελοι κατακαλύπτουν τα πρόσωπά τους για να μη δουν τον Θεό. Αλλά και για τους Αγίους μας και για τα ιερά μυστήρια, πρέπει να προσέχουμε όταν αναφερόμαστε σε αυτά. Δυστυχώς σήμερα πολλά μέσα ενημέρωσης κάνοντας κατάχρηση της Δημοκρατίας προσβάλουν και ειρωνεύονται ασύστολα την πίστη των ορθοδόξων χριστιανών, φυσικά κατευθυνόμενοι από τους εχθρούς της θρησκείας μας. Μέσα στους βίους των Αγίων υπάρχει ένα λαμπερό αστέρι, ο Άγιος Πορφύριος ο μίμος (ηθοποιός), μαρτύρησε γιατί δεν δέχτηκε να αναπαριστάνει τους ιερείς και τα ιερά μυστήρια διακωμωδώντας τα όπως του ζήτησαν οι ειδωλολάτρες για να γελάσουν.

Δεν επιτρέπεται να ορκιζόμαστε στο όνομα του Θεού για μάταια πράγματα στην καθημερινότητά μας από φόβο για να αποφύγουμε μία απειλή ή τιμωρία, ούτε στα παιδιά μας, ούτε καν σε μία τρίχα του κεφαλιού μας, αφού ούτε αυτή δεν είμαστε ικανοί να δημιουργήσουμε. Αν χρειαστεί να ορκιστείς σε δικαστήριο όπως ορίζει ο νόμος να είσαι απόλυτα σίγουρος για την αλήθεια, αν έκανες λάθος να εξομολογηθείς για να εξιλεωθείς (επιορκία= όταν αθετείς τον όρκο σου). Ο Ηρώδης, νικήθηκε εξαιτίας του όρκου του και αποκεφάλισε τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Για εμάς τους χριστιανούς το ναι να είναι ναι και το όχι όχι.

Δεν επιτρέπεται να βρίζονται τα θεία. Κάθε άνθρωπος χαίρεται όταν τον επαινούν λυπάται όταν τον βρίζουν, ή βρίζουν τους γονείς του, εν τούτοις δεχόμαστε να βρίζουν το Χριστό και τους Αγίους, στους δρόμους, στα σπίτια, στα εργοστάσια παντού, για μικρή αφορμή γιατί δεν έστριψε καλά η βίδα του μάστορα, ανοίγουν το βρώμικο στόμα τους και βγάζουν σκορπιούς και φίδια βλαστημώντας ότι ιερό και όσιο.
Βλαστημάς; - Χριστιανός δεν είσαι. Πόσοι μάρτυρες δεν υπέμειναν φρικτά βασανιστήρια γιατί δεν θέλησαν να αρνηθούν το όνομα του Χριστού.
Βλαστημάς; - Άνθρωπος δεν είσαι. Αν πας στους άγριους λαούς και βλαστημήσεις τον Θεό που πιστεύουν, θα ορμήσουν να σε κομματιάσουν.
Βλαστημάς; - Ούτε ζώο δεν είσαι, γιατί τα ζώα γνωρίζουν και αγαπούν το αφεντικό τους που τους ταΐζει. Ένα κόκκαλο να ρίξεις σε ένα σκυλί κουνάει την ουρά του από ευγνωμοσύνη. Μόνο το λυσσασμένο σκυλί δαγκώνει σαν τους βλάστημους.
Μα και ο ίδιος ο διάβολος, όταν ακούει το όνομα του Θεού τρέμει και φρίττει.
    Όποιος λοιπόν βλαστημάει πέφτει τόσο χαμηλά και δεν θα μείνει ατιμώρητος.
Μία ευλαβής μοναχή μου είχε πει, πως κάποτε είχε δει στον ύπνο της μία μεγαλοπρεπή γυναίκα(την Παναγία)    η οποία της έδωσε εντολή να προειδοποιήσει μία οικογένεια να μην βρίζει τον υιό της γιατί θλίβεται και αν συνεχίσουν θα καταστραφούν. Η μοναχή το μετέφερε όχι μία αλλά τρεις φορές στην οικογένεια αλλά δεν της έδωσαν καμία σημασία ώσπου η προειδοποίηση έγινε πράξη και έπαθαν φοβερές υλικές και ψυχικές συμφορές.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος σε μία φλογερή ομιλία του, εναντίον της βλασφημίας, λέει ότι αμαρτάνει όχι μόνο ο βλάστημος αλλά και όποιος ακούει αδιαμαρτύρητα την βλαστημία. Ακούς κάποιον να βλαστημάει, πλησίασε τον, συμβούλεψέ τον μία δύο φορές. Αν εξακολουθήσει έχεις χέρια ράπισέ τον, και τότε το χέρι σου θα αγιασθεί. Έτσι με επαινετή αναίδεια απαντούσαν οι μάρτυρες στους ειδωλολάτρες βασανιστές τους, π.χ. όταν οΛυαίος προκαλούσε τους χριστιανούς βρίζοντας τον Θεό, ο Άγιος Νέστορας ζήτησε άδεια από τον Άγιο Δημήτριο να αντιμετωπίσει τον βέβηλο γίγαντα και με τη βοήθεια του Θεού καταντρόπιασε τους εχθρούς της πίστεως.
Αλλά από το χέρι του Θεού δεν θα μείνουν ατιμώρητοι και οι αιρετικοί, όταν θα έρθει η ώρα που θα ανοιχτούν τα βιβλία της ζωής και θα ακουστεί μεγάλος κοπετός και θρήνος από όλους όσους ειρωνεύονταν και βλαστημούσαν το Άγιο όνομα του Θεού.
   Αυτός που βλαστημάει το όνομα του Θεού, μοιάζει με εκείνον που προσπαθεί να ρίξει μία χούφτα χαλίκια στον ήλιο με αποτέλεσμα αυτά να γυρίσουν επάνω του. Ας προσέξουμε με όλη τη δύναμη μας να ευλογούμε και να δοξάζουμε το όνομα του Θεού με τα λόγια και τις πράξεις.

(Ομιλία 14/10/2008 κύκλος ενορίας)

  Η 4η εντολή:
 Έξι ημέρες  να εργάζεσαι, την 7η θα την αφιερώνεις στο Θεό, δεν θα κάνεις κανένα έργο εσύ και η οικογένειά σου, και ο υπηρέτης σου και το ζώο σου, να αναπαύονται όπως εσύ.

Στην Π. Δ. 7η ημέρα ήταν το Σάββατο = ανάπαυση, για την Κ. Δ. η Κυριακή = ημέρα Κυρίου,  είναι η 1η και 8η ημέρα κατά την οποία αναστήθηκε ο Κύριος, έτσι μεταφέρθηκε η ημέρα που αφιερώνεται στον Θεό. Sun-day= Κυριακή (κατά λέξη μεταφράζεται ως ημέρα ήλιου, τον οποίο οι αρχαίοι Ρωμαίοι τιμούσαν σαν Θεό, οι πατέρες έκαναν μία υποκατάσταση για να μεταφέρουν πιο εύκολα τους νέους χριστιανούς της εποχής, στην λατρεία του νοητού ηλίου της δικαιοσύνης, που είναι ο Χριστός).
Δεν θα κάνεις βιοποριστικό έργο εκτός του αναγκαίο, ναι μεν θα μαγειρέψεις, θα τακτοποιήσεις το σπίτι σου… όμως δεν θα ανοίξεις το μαγαζί σου, δεν θα χτίσεις… Χωρίς να σημαίνει ότι δεν είναι ευλογημένη η εργασία.
«
 μή ργαζόμενος μή σθιέτω»
« 
πατήρ μου ως ρτι ργάζεται καγ ργάζομαι·»
Ο Χριστός έδωσε το παράδειγμα αφού εργαζόταν ως μαραγκός πριν από την δημόσια δράση του.
 Ο Απ. Παύλος ασκούσε το επάγγελμα του σκηνοποιού, και οι μαθητές του Κυρίου ήταν ψαράδες, όσοι όμως έκαναν εργασία (τελώνη) που θα ήταν άδικη για τους συνανθρώπους τους ή αμαρτωλή την εγκατέλειπαν για να ακολουθήσουν τον δρόμο του Ευαγγελίου.
Εντολή και καθήκον είναι την Κυριακή να αναπαύεσαι για να λατρεύεις τον Θεό με τον εκκλησιασμό, με την προσευχή στο ναό αλλά και στο σπίτι όλη η οικογένεια, με την μελέτη των θείων γραφών, με τη συμμετοχή στην Θεία Κοινωνία του Σώματος και του Αίματος του Χριστού. Η Κυριακή είναι γιορτή, είναι δώρο Θεού και προοίμιο της αιωνιότητος στην οποία θα αναπαυόμαστε στην Βασιλεία του Θεού. Κατάπαυση την Κυριακή και από αμαρτίες και επίδοση σε καλές πράξεις, ελεημοσύνη…
Στην Π. Δ. ο Μωσαϊκός Νόμος απειλούσε με την τιμωρία του θανάτου όποιους δούλευαν το Σάββατο. Στην εποχή της Κ. Δ. οι Αποστολικοί κανόνες αφορίζουν τον Χριστιανό που χωρίς σπουδαίο λόγο 3 συνεχόμενες Κυριακές μένουν αλειτούργητοι και οδηγούνται στον πνευματικό θάνατο.

Οι «παλαιοί» χριστιανοί σέβονταν πολύ την Κυριακή τόσο ώστε όταν άκουγαν την καμπάνα από τον εσπερινό σταματούσαν κάθε εργασία τους. Αλλά και οι ιερείς της παλαιάς εποχής αν και αγράμματοι είχαν όμως τη σοφία του Θεού και αγωνιούσαν για το ποίμνιο τους. Όταν κάποιος έλειπε από το εκκλησίασμα οι ίδιοι πήγαιναν να δουν τι συμβαίνει. Κάποιος ιερέας επισκέφτηκε κάποιον ενορίτη του και καθόταν στο τζάκι του, τον ρώτησε γιατί δεν εκκλησιάζεται εκείνος απάντησε πως είχε δουλειές. Τότε ο ιερέας πήρε από τη φωτιά ένα αναμμένο κάρβουνο και του είπε βλέπεις ότι αυτό το κάρβουνο αναμμένο ζεσταίνει μετά από λίγο αφού σβήσει μουτζουρώνει και λερώνει ότι ακουμπήσει, αυτό ακριβώς θα συμβεί και σε εσένα αν αμελήσεις τον εκκλησιασμό σου. Ο άνθρωπος  αυτός  ωφελημένος άλλαξε από τότε και έγινε συνεπής στο χριστιανικό του καθήκον.
Άλλοτε πάλι ένας οικογενειάρχης με 10 παιδιά, αφού θέρισε, πήγε τον καρπό στο αλώνι, όταν όμως χτύπησε η καμπάνα από σεβασμό στην ημέρα της Κυριακής σταμάτησε, τότε άρχισε να βρέχει πράγμα που θα του κατέστρεφε τη σοδιά, όταν πάλι πήγε την Δευτέρα στο αλώνι είδε έκπληκτος πως δεν είχε πέσει ούτε σταγόνα στα σιτάρια του. 
Η Κυριακή είναι ένα ευωδιαστό λουλούδι, ένα Πάσχα, χρωματίζει τη ζωή μας, φτάνει να την αφιερώνουμε στο Θεό με τον εκκλησιασμό μας.
Ωφέλεια θα έχουμε, η ακοή μας αγιάζεται από τις υμνωδίες, η όσφρησή μας με την ευωδία του θυμιάματος τέρπεται, η γεύση μας γλυκαίνεται από το δώρο της Θ. Κ. και το ευλογημένο αντίδωρο, η όραση μεταρσιώνεται από τη θέα των Ιερών Εικόνων και του Ναού. Απομακρύνονται οι δαίμονες, αντλούμε δύναμη για την υπόλοιπη εβδομάδα, επικοινωνούμε με τον πλησίον μας.
Πως πάμε στο ναό; Με χαρά : Οι Εβραίοι (κατά το τυπικό) πήγαιναν στη Συναγωγή τρέχοντας στην κυριολεξία και έπρεπε να φεύγουν με βήματα αργά, με περισυλλογή. Έτσι να επιθυμούμε τα σκηνώματα του Θεού δηλαδή το ναό, σαν το ελάφι που στην έρημο τρώει δηλητηριασμένα φίδια και τρέχει διψασμένο από την πίκρα σε πηγές να ξεδιψάσει,«Ον τρόπον επιποθεί η έλαφος επί τας πηγάς των υδάτων, ούτως επιποθεί η ψυχή μου προς σε, ο Θεός»(ψαλμοί).

Ο Μέγας Βασίλειος λέει: Αν ήξερες ότι κάπου μοιράζουν χρυσάφι, θα το άφηνες για αργότερα; 
(Αυτό ας το προσέξουν εκείνοι που στις εορτές μόνο ρωτούν δια τηλεφώνου πότε τελειώνει η Θεία Λειτουργία για να μην έρθουν νωρίς και κουραστούν). 
Ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης λέει: Όταν χτυπά η καμπάνα μαζεύονται οι δαίμονες και ψιθυρίζουν  στα αυτιά σου, - Αργότερα, στην 3η καμπάνα ή στο τέλος ξεκουράσου…
Αλλά έστω και στο τέλος ο Θεός χαίρεται να σε βλέπει στο ναό και γι αυτό θα σε ανταμείψει, ακόμα και τα βήματά σου μετράει όταν έρχεσαι να εκκλησιαστείς, για να σου ανταποδώσει την Χάρη Του στην ζωή σου.
Η ενδυμασία: δεν είναι σωστό να κάνουμε επίδειξη μόδας, δεν ενοχλεί το Θεό να φοράς φτωχά ρούχα, αυτό που θέλει είναι η σεμνότητα και η ευλάβεια.
Δεν είναι σωστό να συνομιλείς ή να χαιρετάς όποιον βλέπεις γνωστό, ούτε να σχολιάζεις ή να ελέγχεις τους αδελφούς σου χωρίς να έχεις αρμοδιότητα π.χ. επιτρόπου, τέλος πρέπει να συνεργάζεσαι όταν σε προτρέπουν να αφήσεις ελεύθερο ένα διάδρομο για να περνάει όποιος θέλει να προσκυνήσει τις εικόνες, να μην σπρώχνεις όταν περιμένεις να κοινωνήσεις ή στο αντίδωρο και φυσικά να μην μαλώνεις γιατί σου πήραν τη θέση που συνήθως κάθεσαι.
Το σημαντικότερο είναι η συμμετοχή μας στο Άγιο Ποτήριο.
Σήμερα το 2% των χριστιανών εκκλησιάζεται τακτικά και αυτό είναι κατόρθωμα του διαβόλου αλλά οφείλεται στην αμέλεια των ιερέων, γονέων, δασκάλων. Δικαιολογημένα απουσιάζουν οι ασθενείς, οι υπάλληλοι νοσοκομείων… οι άλλοι 9 όμως που βρίσκονται; Όπως εκφράζεται το παράπονο του Κυρίου μετά την θεραπεία των 10 λεπρών και η επιστροφή μόνο ενός για ευχαριστία.
Πλησιάζει το τέλος στο έθνος, σε οικογένειες και ενώ κινδυνεύουμε, υπάρχει εφησυχασμός.
Ποιος τσοπάνης δεν ανησυχεί όταν λείπουν από το μαντρί 98 από τα 100 πρόβατα του κοπαδιού.

 Προφάσεις και δικαιολογίες ακούς από όλους όσους δεν πατάνε ποτέ στην εκκλησία. 
1. Παντού είναι ο Θεός, λένε. Ναι παντού, αλλά κυρίως στο Ναό, εσύ πας παντού εκτός από το Ναό. Ο Χριστός μας έδωσε το παράδειγμα αφού σύμφωνα με τις διηγήσεις των Ευαγγελίων επισκεπτόταν την Συναγωγή και δίδασκε το λαό. 2. Δεν έχω καιρό. Για να δεις ένα σήριαλ, ειδήσεις, για να πας σε εκδρομές, για παρέα προλαβαίνεις και δεν έχεις χρόνο για την Εκκλησία. 3. Βλέπω τη Θεία Λειτουργία από την T. V. (και μάλιστα πίνοντας τον καφέ τους ή καπνίζοντας) ή ακούω από το ραδιόφωνο. Πράγματι είναι πολύ ευλογημένο το να ακούς το ραδιόφωνο της εκκλησίας τους ύμνους και τις ομιλίες, αλλά την Κυριακή πρέπει να επισκεφθείς το Ναό αν δεν είσαι ασθενής. Όταν πεινάς, χορταίνεις  βλέποντας να μαγειρεύουν νόστιμα φαγητά στην T. V. ή όταν διψάς ξεδιψάς όταν ακούς διαφημίσεις αναψυκτικών από το ραδιόφωνο;
4. Πενθώ. Ο μόνος τρόπος να βοηθήσεις αυτόν που πενθείς είναι η προσευχή της Θείας Λειτουργίας, η μόνη που μπορεί να μεταφέρει ένα «σκέπασμα» σε ένα υγρό κελί στο οποίο μπορεί να βρίσκεται η ψυχή του αδελφού σου.
5. Όσοι πάνε στην Εκκλησία είναι καλλίτεροι; Φαντάσου όμως πόσο χειρότεροι θα ήταν εάν απείχαν.
Όλες αυτές οι προφάσεις θυμίζουν εκείνους που αναφέρει ο Χριστός στην παραβολή του Πλούσιου Δείπνου, ο ένας αρνήθηκε να πάει γιατί αγόρασε 5 ζεύγη ζώων, ο άλλος αγόρασε χωράφι, ο άλλος μόλις παντρεύτηκε (δεισιδαιμονία ότι 1 χρόνο οι νεόνυμφοι πρέπει να αποφεύγουν τα μυστήρια)…
Ας υπακούσουμε με όλες μας τις δυνάμεις την Αγία εντολή του εκκλησιασμού και τότε να είμαστε βέβαιοι ότι ο ίδιος ο Κύριος θα μετατρέψει τη ζωή μας από νερό σε οίνο αγιασμένο που ευφραίνει την καρδιά του ανθρώπου. 

  Η 5η  Εντολή του 10λόγου μας λέει:                         «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου, για να ευτυχήσεις και να ζήσεις πολλά χρόνια στη γη».

Με τη χάρη του Θεού αναλύσαμε τις 4 πρώτες εντολές του 10λόγου της Π. Δ., οι οποίες αφορούν στην σχέση του ανθρώπου με το Θεό. Οι επόμενες 6 εντολές έχουν στόχο να θέσουν έναν φυσικό νόμο και ένα οδηγό στις σχέσεις μας με τον πλησίον. Για να κατορθώσει ο άνθρωπος να τιμά τους γονείς, να μην κλέβει τον πλησίον, να μην λέει ψέματα… πρέπει πρώτα να μάθει να αγαπά και να πιστεύει ορθά στο Θεό, αλλά και το αντίστροφο, αν δεν αγαπά και δεν σέβεται τον πλησίον που τον βλέπει, πως θα αποδείξει ότι αγαπά το Θεό που πότε δεν έχει δει (Αγ. Ιω. Θεολόγου).

Οι εντολές είναι πολύ πυκνές, εφόσον μπορούμε να συμπεριλάβουμε πλήθος περιπτώσεων σχετικά με αυτές, όπως είναι ο Γάμος, η οικογένεια, αγωγή παιδιών, καθήκοντα παιδιών.

Η εντολή αυτή προτρέπει κυρίως τα παιδιά, να τιμούν, να αγαπούν και να σέβονται τους γονείς, γιατί εξαιτίας τους ήρθαν στη ζωή από την ανυπαρξία. Οι γονείς είναι συν-δημιουργοί του Θεού, είναι ιερά πρόσωπα, δικαιούνται την πρώτη θέση μετά το Θεό, μέχρι τα παιδιά να δημιουργήσουν την δική τους οικογένεια, βέβαια θα εξακολουθούν να τιμούν τους γονείς αλλά την πρώτη θέση θα την έχει η οικογένεια τους, «ένεκεν τούτου καταλήψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα, και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού…». (ευχή μυστηρίου του γάμου)        

    Αξίζουν τιμή οι γονείς, γιατί πέρασαν πίκρες, κινδύνους, μόχθο για την ανατροφή των παιδιών. Ο δρόμος τους είναι ποτισμένος με δάκρυα της μάνας και τον ιδρώτα του πατέρα.

   Πόσοι γονείς χαμηλόμισθοι, δεν έκαναν δύο εργασίες, για να σπουδάσουν ή να παντρέψουν τα παιδιά τους αξιοπρεπώς. Τι αγώνες, τι ξενύχτια, τι θυσίες.

   Δυστυχώς όμως υπάρχουν γονείς που γίνονται χειρότεροι από τα ζώα, άστοργοι, βίαιοι, σκληροί, πρόστυχοι και χυδαίοι. Πως περιμένουν αυτοί οι γονείς, να τους τιμούν τα παιδιά τους, όταν τα πάθη τους χαράζουν πικρές μνήμες στις ψυχές τους. π. χ. Μία μητριά άφηνε νηστικό και χτυπούσε με τσουκνίδες γυμνό τον μετέπειτα π. Ηλία(βιβλ. Ασκητές μέσα στον κόσμο). Όταν η γυναίκα αυτή έμεινε κατάκοιτη και γέρασε, έλεγε στον π. Ηλία να μην την περιποιείται γιατί ντρεπόταν για όσα βασανιστήρια του είχε προξενήσει. Εκείνος όμως με στοργή την υπηρετούσε χωρίς να της κρατά κακία. Γι αυτό και ο Θεός τον στόλισε με πλούσια πνευματικά χαρίσματα.

   Σύμφωνα με τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, πρέπει να εφαρμόζουμε την εντολή της τιμής προς τους γονείς μας, ακόμα και όταν εκείνοι δεν είναι σωστοί απέναντι στα παιδιά τους, αν θέλουμε να έχουμε την ευλογία του Θεού στη ζωή μας.     

   Οι γονείς έχουν στα χέρια τους την δύναμη της ευλογίας ή της κατάρας ανάλογα με την συμπεριφορά των παιδιών. π. χ. Μετά τον κατακλυσμό ο Νώε φύτεψε αμπέλι, για πρώτη φορά δοκίμασε κρασί γι αυτό μέθυσε και ξεγυμνώθηκε. Ο γιος του Χαμ τον εξευτέλιζε, ενώ ο Σημ και ο Ιάφεθ τον έντυσαν μάλιστα στρέφοντας το πρόσωπό τους αλλού για να μην δουν την γύμνια του πατέρα τους. Όταν ο Νώε ξεμέθυσε καταράστηκε τον Χαμ και ευλόγησε τους άλλους δύο γιους.

   Υπάρχουν παιδιά που είναι αχάριστα, αυθάδη και δεν συμπαραστέκονται στους γονείς, π. χ. ένας νέος ήταν πολύ σκληρός με τους φτωχούς γονείς του και πολύ ευγενής με τον πλούσιο θείο του. Όταν ο θείος πέθανε του άφησε ως διαθήκη ένα βιβλίο που μιλούσε για καλή συμπεριφορά προς τους γονείς(Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς.). Αυτή η συμπεριφορά είναι συνηθισμένη στις μέρες μας, μία ενορίτισσα που επέστρεψε από το νοσοκομείο όταν την ρώτησα αν πονούσε(έπασχε από καρκίνο), μου απάντησε πως αισθάνθηκε ότι ήταν ευλογημένη, γιατί τα παιδιά της την περιποιούνταν με πολύ αγάπη, ενώ στο διπλανό κρεβάτι της στο θάλαμο όπου νοσηλευόταν, μία κόρη χτυπούσε την μητέρα της επειδή βογκούσε από τους πόνους και την έκανε ρεζίλι.

  Υιέ μου μην υπερηφανεύεσαι για την γνώση σου μπροστά στον αγράμματο πατέρα σου και συ θυγατέρα μην επαινείς την ομορφιά μπροστά στην καμπουριασμένη μάνα σου.

  Σε μία περίπτωση όμως επιτρέπεται να εγκαταλείψεις τους γονείς, όταν αυτοί είναι αντίθετοι με το θέλημα του Θεού. Π. χ. Ιεχωβάδες παππούδες  πήγαν να προσηλυτίσουν τα εγγόνια τους. «όποιος αγαπά πατέρα ή μητέρα υπέρ εμού ουκ εστι μου άξιος».

Επίσης ο πατέρας της Αγίας Βαρβάρας, του Αγίου Ισιδώρου και άλλων έγιναν αιτία του μαρτυρικού θανάτου τους.

  Αν τους κατά σάρκα γονείς σε δεσμεύει η εντολή να τους τιμάς ακόμα και όταν σε αδικούν, πόσο μάλλον πρέπει να τιμάς και να υπακούς τους πνευματικούς πατέρες, τους ιερείς, που σε έκαναν άξιο αιωνίων αγαθών και σε έφεραν στην αρετή. Πρέπει να έχουμε στη ζωή μας πνευματικό πατέρα, εξομολόγο, ο οποίος έχει «εξουσία του δεσμείν και λύειν». Ο Μωσαϊκός νόμος έλεγε ότι όποιος δεν τιμά τους γονείς του να θανατώνεται, έτσι στην Κ. Δ. εκείνος που δεν σέβεται και αντιλέγει στον πνευματικό, θανατώνει την ψυχή του.

  Τέλος οφείλουμε να σεβόμαστε τους μεγαλύτερους, τους δασκάλους μας και όσους έχουν αξιώματα ή εξουσία, αφού κάθε εξουσία δίδεται από τον ίδιο το Θεό.        

6 η ΕΝΤΟΛΗ


Οι εντολές του Θεού υπενθυμίζουν στον άνθρωπο πως πρέπει να ζει σύμφωνα με το θέλημα Του. Είναι ένα ξυπνητήρι στον εύκολα παρασυρόμενο άνθρωπο, το οποίο διώχνει την πνευματική τεμπελιά, την ακηδία. Η 6η εντολή του 10λόγου είναι πολύ σύντομη σαν πρόταση «ου μοιχεύσεις»= να μην συνάψεις σαρκική σχέση με γυναίκα που ανήκει σε άλλον, αλλά η εντολή επεκτείνεται και σε κάθε είδους σαρκική αμαρτία όπως η πορνεία, η παλλακεία κ. α.

        Τα ισχυρότερο πλήγμα μετά την πτώση του Αδάμ ήταν η γενετήσια ορμή, η επιθυμία η οποία διαστράφηκε. Ο Αδάμ το μόνο σημείο που κάλυψε με φύλλα συκής ήταν η γενετήσια ορμή, σαν μία ένδειξη ντροπής, αφού χάθηκε η αθωότητα που είχε στον Παράδεισο στον οποίο ζούσε γυμνός. Η εντολή λοιπόν είναι το χαλινάρι.

       Ο άνθρωπος που αγωνίζεται για τη σωτηρία του, δεν απαγορεύεται να έχει σαρκικές σχέσεις με το άλλο φύλο, ο Θεός γνωρίζοντας την ασθενή φύση του ανθρώπου επιτρέπει την εκπλήρωση αυτής της επιθυμίας μέσα από το ιερό μυστήριο του Γάμου. Γι αυτό και το πρώτο θαύμα Του Χριστού στην επίγεια δράση Του, ήταν το δώρο του στους νεόνυμφους του Γάμου της Κανά, μετέτρεψε 6 λίθινες υδρίες ύδατος σε «καλόν οίνον».

       Όμως όπως για να εκπληρώσουμε την επιθυμία της τροφής δεν την αρπάζουμε κλέβοντάς την αλλά εργαζόμαστε και μάλιστα σκληρά για να την εξασφαλίσουμε, ομοίως και η εκπλήρωση της σαρκικής επιθυμίας πρέπει να περνά μέσα από την ευλογία του Γάμου ο οποίος εξαγιάζει τη σχέση του ανδρόγυνου. «Πόρνους και μοιχούς κρινεί ο Θεός»

       Στην Π. Δ. έχουμε δύο γεγονότα, που δείχνουν την οργή του Θεού επάνω σε σαρκικά αμαρτήματα.:

 1ο. Ο κατακλυσμός του Νώε όπου ο Θεός τιμώρησε με νερό την πορνεία.

 2ο. Η καταστροφή της των Σοδόμων και Γομόρρων όπου ο Θεός τιμώρησε τους κατοίκους για τις παρά φύση αμαρτίες τους.

Στην Αποκάλυψη του Ιωάννη βλέπουμε ότι ανάμεσα στους αμετανόητους αμαρτωλούς που θα ριχτούν μέσα στη λίμνη με τη φωτιά θα είναι και  οι πόρνοι.

        Στην Π. Δ. η μοιχεία καταδικαζόταν με λιθοβολισμό και φωτιά. Στην Κ. Δ. ο Κύριος όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα τέτοιο γεγονός και έκανε όσους πήγαν να τιμωρήσουν μία πόρνη να φύγουν άπραχτοι, λέγοντας τον φοβερό λόγο «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω». Αυτό είναι ένα τρανό παράδειγμα, ότι δεν πρέπει να κατακρίνουμε κανένα άνθρωπο, αφού και εμείς ίσως με το λογισμό μπορεί να πέσαμε σε αυτήν την αμαρτία, αλλά και εάν δεν πέσαμε, όταν κρίνεις ο Θεός πολλές φορές επιτρέπει να πέσεις στο ίδιο παράπτωμα για να ταπεινωθείς.

      Στην σημερινή εποχή η μοιχεία έχει γίνει μόδα, στην τηλεόραση, σε κοσμικά  περιοδικά αλλά και στην καθημερινή μας ζωή, συναντάμε το φαινόμενο αυτό σε μεγάλη έξαρση, με αποτέλεσμα να αυξάνονται τα διαζύγια και να μειώνονται οι γάμοι.  Αιτίες:

1ον. Οι κακές συναναστροφές, οι φίλοι που συμβουλεύουν πως θα πέσουν στην ατιμία, πολλές φορές καυχιόνται για τα κατορθώματά τους, με αποτέλεσμα να παρασύρουν στον όλεθρο ανθρώπους με καλές βάσεις για μία ευτυχισμένη οικογένεια. Στην πραγματικότητα όμως αυτοί οι δήθεν έξυπνοι, αντιδρούν με αυτό τον τρόπο επειδή στην πραγματικότητα αισθάνονται μειονεκτικά, σαν την «κολοβή αλεπού» (μύθος του Αισώπου) η οποία επειδή σε ένα δόκανο της κόπηκε η ουρά προσπαθούσε να πείσει και άλλες να κόψουν τις ουρές τους γιατί όπως έλεγε ήταν πρόσθετο βάρος.

2ον. Δεν προσέχουν τις αισθήσεις τους, τα μάτια, την ακοή… στην αρχαιότητα ο πολυμήχανος Οδυσσέας για να ακούσει το όμορφο τραγούδι των μυθικών τεράτων, «τις Σειρήνες» και να μην παρασυρθεί και πέσει στο πέλαγος, δέθηκε στο κατάρτι του καραβιού και απολάμβανε χωρίς να μπορεί να λυθεί. Έτσι και εμείς που ζούμε σε αυτήν την εποχή της αποστασίας και του ηδονισμού, θέλοντας και μη ακούμε και βλέπουμε γύρω μας τόσα  έκτροπα, με αποτέλεσμα να κλονιζόμαστε όσο και ηθικοί χαρακτήρες και να είμαστε, αν όμως δεθούμε σφιχτά από το κατάρτι της εκκλησίας που είναι ο Χριστός, τότε θα καταφέρουμε μέσω των μυστηρίων, να μην γκρεμιστούμε στην τρικυμία της αμαρτίας της σάρκας η οποία μαζί με την ηδονή γεννά την οδύνη.

    Η Αγία Συγκλητική μας επισημαίνει ότι ο αγώνας κατά της σαρκός είναι δύσκολος, όπως για να ανάψει η φωτιά στα ξύλα, στην αρχή καπνίζεσαι και δακρύζεις από τον καπνό, έτσι και η πνευματική ζωή στην αρχή θέλει περισσότερο αγώνα.

Σε σώμα φιλήδονο δεν αναπαύεται η χάρη του Θεού. Όπως βλέπουμε κάποια σπίτια ερειπωμένα, γίνονται κατοικία ποντικιών, έτσι και η ψυχή που δεν αγωνίζεται την πλησιάζουν εύκολα τα σαρκικά πάθη και οι δαίμονες.

     Παρόλο που η μοιχεία είναι αμαρτία θανάσιμη και την μισεί ο Θεός, αν ο άνθρωπος μετανοήσει ειλικρινά, τότε η μητέρα εκκλησία συγχωρεί και αγκαλιάζει το πλανηθέν πρόβατο της. «Το Γεροντικό της Θηβαΐδος» μας αναφέρει ότι ένας διάκονος παρασύρθηκε και έπεσε σε μία βαριά σαρκική αμαρτία. Όταν συνειδητοποίησε τι είχε κάνει, έκλαψε πικρά και πήγε σε μία σπηλιά σαν τάφο, εκεί προσευχόταν για να τον συγχωρήσει ο Θεός. Μετά από χρόνια ο Νείλος ποταμός δεν είχε πολύ νερό και οι ιερείς με το λαό έκαναν λιτανεία για να τους στείλει ο Θεός βροχή, ο Πατριάρχης όμως πληροφορήθηκε από το Θεό ότι για να βρέξει θα πρέπει να προσευχηθεί ο διάκονος Ιάκωβος και του υπέδειξε που βρισκόταν. Όταν τον ανακάλυψαν δέχθηκε να προσευχηθεί, την ώρα που ύψωσε τα χέρια στον ουρανό αμέσως έπεσε δυνατή βροχή. Στη συνέχεια διέφυγε για να μην δοξασθεί.

    Πόσος χρόνος χρειάζεται για να σβήσουμε βαριά αμαρτήματα, 3 χρόνια, 3 μήνες, 3 ημέρες;  Αδελφέ μου έπεσες μην απελπίζεσαι, σήκω και ο Θεός αμέσως θα σε συγχωρήσει όπως έκανε με τον ληστή με την μετάνοιά του μέσα σε 3 λεπτά toy χάρισε τον Παράδεισο, το ίδιο έκανε και με την πόρνη. Ένα σύνθετο ρήμα που δεν υπάρχει σε κανένα λεξικό, ας έχεις στο νου σου, «πιπτέγειρον»= έπεσες αμέσως σήκω. Το πίπτειν ανθρώπινον το εμμένειν δαιμονικό.  

  7η εντολή

Ο άνθρωπος δεν είναι ένα τυχαίο κατασκεύασμα, αλλά ένα υπέροχο δημιούργημα του Θεού, μία εικόνα Θεού. Η ζωή του ανθρώπου είναι δώρο Θεού, ύψιστο αγαθό, και περιουσία του Θεού. Γι αυτό δεν πρέπει να καταστρέφουμε την δανεισμένη ζωή που μας χάρισε ο Θεός.

Όταν σπάσεις την χύτρα του κεραμοποιού, δεν πονά τόσο η χύτρα όσο ο πλάστης της, το ίδιο συμβαίνει όταν σκοτώσεις έναν άνθρωπο, πονά περισσότερο ο Θεός.

ΑΙΤΙΕΣ: Θυμός- ζήλια.

Ο φόνος είναι το φρικωδέστερο έγκλημα, δείχνει ψυχή άγρια, δαιμονιώδη, γεμάτη μίσος. Το πρώτο φονικό χέρι στην ιστορία της ανθρωπότητας είναι του Κάιν, ο οποίος εξαιτίας του θυμού και του φθόνου σκότωσε τον αδελφό του τον Άβελ και γέμισε με αίμα αθώο τη γη. «πάς μισών τον δελφόν ατο νθρωποκτόνος στί». Το μίσος και η οργή δηλητηριάζουν την καρδιά και την οδηγούν στον φόνο. Γι αυτό ο Χριστος προσπαθεί να εμποδίσει την αφορμή και αιτία του φόνου, όταν λέει αυτός που θα προσπαθήσει να σου πάρει το πουκάμισο δώσε και το ιμάτιο. Ένοχος στην κρίση όποιος πει στον αδελφό του μωρέ.

 Ο Θεός δίνει τη ζωή και μόνο εκείνος έχει το δικαίωμα να την αφαιρέσει. Ο άνθρωπος πολλά μπορεί να κατασκευάσει, αλλά όλοι οι επιστήμονες να μαζευτούν χημικοί, φυσικοί, γιατροί, δεν μπορούν να δημιουργήσουν νέα ζωή, ή να επαναφέρουν στη ζωή ένα μυρμήγκι. Δεν μπορούμε να σκοτώσουμε τη ζωή, π.χ. κάποιος που ήξερε ότι ο γείτονάς του είχε κρυμμένο ένα θησαυρό στο σπίτι του, τον σκότωσε και άρπαξε τον θησαυρό χωρίς να τον υποψιαστεί κανένας. Όταν το βράδυ πήγε να κοιμηθεί έβλεπε εφιάλτες με τη μορφή του γείτονα του που κρατούσε στα χέρια του το αδικοχαμένο αίμα του, ώσπου ο κακοποιός τρελάθηκε από της τύψεις αφού πουθενά δεν μπορούσε να βρει την ησυχία του αν και μετακόμισε τρεις φορές.

Υπάρχουν πολλά είδη φόνων:

1ον ο πόλεμος είναι το μεγαλείο αυτής της αμαρτίας, εκτός αν μάχεσαι για να απελευθερώσεις την πατρίδα σου που κινδυνεύει από εχθρούς. Η Εκκλησία ευλόγησε τα όπλα στον πόλεμο του 21΄. Ο Μ. Βασίλειος λέει, πως αν σκότωσες σε πόλεμο με την εξομολόγηση συγχωρείσαι, (αλλά δεν επιτρέπεται να γίνεις Ιερέας).

2ον Η ευθανασία: ο εκούσιος θάνατος που προκαλεί ένας  άρρωστος ή οι συγγενείς του όταν ενώ υποφέρει από πόνους, ζητά την ένεση που ανώδυνα θα τον αναπαύσει από τους πόνους. Όμως αυτό που αγνοούμε είναι ότι οι πόνοι ωφελούν την ψυχή, εξαγνίζεται και λαμβάνει μισθό για την άλλη ζωή.

3ον Η έκτρωση: οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να σκοτώσουν το έμβρυο, είναι φόνος, εκτός αν γίνει ακούσια αποβολή από τον οργανισμό (σε αυτήν την περίπτωση υπάρχουν ευχές στο ευχολόγιο της εκκλησίας μας).

4ον Ηθικοί αυτουργοί ενός φόνου: π.χ. κάποιος σε ένα καφενείο καυχιόταν ότι κατάφερε να εκριζώσει την πίστη της γυναίκας του, οι φίλοι τον χειροκρότησαν.  Όταν επέστρεψε στο σπίτι του αντίκρισε μια τραγωδία, η γυναίκα του είχε αυτοκτονήσει με δηλητήριο και σε γράμμα έγραφε «όσο ήταν αναμμένο το καντήλι της πίστεως υπέμενα τις δυσκολίες από τη στιγμή που απελπίστηκα δεν είχε νόημα η ζωή μου». Σε άλλη περίπτωση ένας νέος που αυτοκτόνησε έγραφε «φεύγω αφού κανείς δεν με αγαπά».

5ον Ο πικρός λόγος: η συκοφαντία, η κατηγόρια οδηγούν πρόωρα στον τάφο.

6ον Έμμεσος φόνος: τα ναρκωτικά, οι καταχρήσεις, το τσιγάρο, το φαΐ.

7ον Νοθείες σε τροφές ή σε φάρμακα: έμποροι για περισσότερο κέρδος νόθευσαν λάδι στην Ισπανία και πέθαναν πολλοί άνθρωποι. Επίσης θα θυμόσαστε πριν λίγα χρόνια τις τρελές αγελάδες.

8ον Η αυτοκτονία: ο αυτόχειρας δεν σέβεται την ζωή, την περιφρονεί. Το 2005 με την πτώση στο χρηματιστήριο πολλοί  που καταστράφηκαν οικονομικά έβαλαν τέλος στη ζωή τους, κάτι παρόμοιο γίνεται και στο έτος 2012 με τη κρίση. Π. χ. δύο νέοι μετανάστες πλούτισαν και με κάποια αποτυχία πτώχευσαν, ο ένας αυτοκτόνησε ο άλλος δεν το βαλε κάτω εργάστηκε σκληρά και πάλι πλούτισε. Οι αυτόχειρες θάπτονται εκτός κοιμητηρίου λέει ο 14ος   κανόνας του Αγ. Τιμοθέου 6η Οικ. Συνόδου, εκτός αν έπασχε από ψυχική ασθένεια.

Σε μία μόνο περίπτωση επιτρέπεται να προτιμήσεις τον θάνατο, αν πρόκειται να ομολογήσεις τον Χριστό, όπως έκαναν οι Άγιοι Μάρτυρες     

Από όσα αναφέραμε έμμεσα ή άμεσα κάποιοι μπορεί να εντοπίσαμε ως ένοχο και τον εαυτό μας, γι αυτό μην λέμε δεν χρειάζεται να εξομολογηθώ, αφού δεν έχω σκοτώσει, μην τα βλέπουμε ρηχά τα πράγματα, « ᾿Ηκούσατε τι ρρέθη τος ρχαίοις, ο φονεύσεις· ς δ᾿ ν φονεύσ, νοχος σται τ κρίσει. 22 ᾿Εγ δ λέγω μν τι πς ργιζόμενος τ » Ματθ. 5,21-22.

  «ΟΥ ΚΛΕΨΕΙΣ»

Η 8η εντολή του 10λόγου μας λέει: Ου κλέψεις = μην αφαιρέσεις ότι ανήκει σε άλλον.   

 Ο άνθρωπος αποτελείται από ψυχή και από σώμα, έχει ανάγκη τόσο από πνευματικά όσο και από υλικά αγαθά για να συντηρηθεί. Αναγκαία για να ζήσει είναι , το ψωμί, τα ρούχα, τα φάρμακα, η στέγη. Για να τα αποκτήσει εργάζεται με τον ιδρώτα του προσώπου του, δημιουργώντας μία μικρή περιουσία. Μικρή γιατί οι μεγάλες περιουσίες εκατομμυρίων δεν δημιουργούνται με τον ιδρώτα του προσώπου, αλλά με αδικίες και δολιότητες έναντι του πλησίον.

 Όταν έχεις βάλει σκοπό να ακολουθήσεις τον δρόμο που σου προτείνει το  Ευαγγέλιο  του Χριστού, δεν είναι εύκολο να αποκτήσεις μεγάλη περιουσία. Το Ευαγγέλιο δεν σε αφήνει να απολαύσεις μόνος σου περισσεύματα, αλλά σε αναγκάζει να τα μοιράζεσαι με τους φτωχούς. Μικρές ευλογημένες περιουσίες με τίμιο ιδρώτα δεν κατακρίνονται από το λόγο του Θεού, όταν μάλιστα προορίζονται για την αποκατάσταση των παιδιών.

     Η κλοπή είναι ένα κοινωνικό έγκλημα, ιδίως εις βάρος φτωχών ανθρώπων όταν κάποιοι τους αφαιρούν τον μόχθο τους, είναι σαν φόνος. Π. χ. στον πόλεμο της Γερμανικής κατοχής πολλοί σκοτώθηκαν εν ψυχρώ, άλλοι όμως πέθαναν από την πείνα και τις ασθένειες, γιατί οι βάρβαροι τους κατέσχεσαν «έκλεψαν» όλα τα υλικά από τις αποθήκες, το λάδι, τα όσπρια, το σιτάρι και οι φτωχοί με την μαύρη αγορά που ευνοήθηκε, πεινούσαν και πέθαιναν στις πλατείες και στους δρόμους.

  Ο κλέφτης δεν είναι ένας τίμιος πολίτης. Υπάρχουν όμως κλέφτες οι οποίοι δεν βρίσκονται στις φυλακές και ενώ πλουτίζουν εις βάρος των  άλλων με «κομπίνες» όχι μόνο δεν  τιμωρούνται αλλά θεωρούνται από πολλούς επιτυχημένοι και «ξύπνιοι».

    Εκτός από τα άστρα και τον ήλιο που υπάρχουν ψηλά στον ουρανό, υπάρχουν όμως εκατομμύρια πολυόματα πνεύματα τα οποία παρατηρούν τι συμβαίνει σε κάθε εκατοστό της γης. Πως μπορεί ο κλέφτης να μην γίνει αντιληπτός. Οι ουράνιες δυνάμεις, οι Άγιοι Άγγελοι βρίσκουν τρόπους να αποκαλύψουν τον κλέφτη. Π. χ. Σε μία πόλη της Αραβίας ζούσε ένας άδικος έμπορος, όποτε ζύγιζε στους πελάτες, έκλεβε λίγα γραμμάρια, έτσι αύξησε τα πλούτη του, αλλά τα παιδιά του αρρώσταιναν και όσο ξόδευε στα φάρμακα τόσο έκλεβε στο καντάρι. Κάποια μέρα ενώ σκεφτόταν είδε ένα όραμα, σαν να άνοιξαν οι ουρανοί και άγγελοι που κρατούσαν μια ζυγαριά έβαζαν επάνω υγεία και αγαθά που ο Θεός δώριζε στους ανθρώπους. Όταν έφτασε η ζυγαριά στον Ισμαήλ οι Άγγελοι αφαιρούσαν από το ζύγι την υγεία των παιδιών του, εκείνος οργίστηκε και διαμαρτυρήθηκε, ένας Άγγελος του είπε ότι το μερίδιο είναι δίκαιο, εμείς αφαιρούμε από τα παιδιά σου όσο εσύ από τους πελάτες σου και εφαρμόζουμε τη δικαιοσύνη του Θεού. Ο Ισμαήλ από τότε μετανόησε και ζύγιζε με το παραπάνω τίμια, έτσι τα παιδιά του απέκτησαν πάλι την υγεία τους, (Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς).

         Το μυρμήγκι στο χώμα δεν νοιώθει το βλέμμα των προβάτων που βόσκουν από επάνω του, μήτε τα μάτια των ανθρώπων που το παρατηρούν. Παρόμοια και οι άνθρωποι δεν νοιώθουν τα αναρίθμητα βλέμματα αγαθών πνευμάτων που παρατηρούν κάθε βήμα της ζωής τους και όλα αυτά τα καταγράφουν σε βιβλία, γι αυτό η ψυχή κατά την έξοδό της από το σώμα, έχει να αντιμετωπίσει τα φοβερά τελώνια, όπως και αυτό της κλοπής.  

   Ακούμε κάποιους οι οποίοι συμβουλεύουν από το περίσσευμα της καρδιάς τους, «άρπαξε να φας και κλέψε να έχεις», αλλά αυτή είναι η φωνή του διαβόλου. Ο Αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός έλεγε, «θέλεις να χαθούν τα 100 πρόβατά σου, ρίξε ένα κλεμμένο στο μαντρί σου και θα χάσεις όχι ένα αλλά εκατό». Η παράδοση λέει πως ο Αγ. Λάζαρος που ανέστησε ο Κύριος, δεν χαμογέλασε ποτέ, παρά μόνο όταν είδε κάποιον να κλέβει ένα πήλινο σκεύος, όταν τον ρώτησαν γιατί μειδίασε, απάντησε επειδή είδε πόσο μάταιο είναι ένας πηλός να κλέβει άλλον πηλό.

        Στην Ελλάδα η κλοπή τιμωρείται από τους νόμους με φυλάκιση. Σε άλλα κράτη όμως υπάρχουν πιο αυστηρές ποινές, στη Λιβύη της Αφρικής κόβουν το χέρι του κλέφτη. Αν αυτός ο νόμος εφαρμοζόταν στην Ελλάδα, πόσοι κουλοί θα κυκλοφορούσαν στους δρόμους; Μην κάνεις αυτό που κάνουν τα ζώα, η αλεπού και ο ποντικός που κλέβουν χωρίς να ξέρουν τους νόμους, αν εσύ θεωρείς τον εαυτό σου καλλίτερο . Σε εσένα όμως δεν συγχωρείται να βλάπτεις τον αδερφό σου. Ο Απ. Παύλος λέει, μη πλανάσθε άρπαγες και κλέπτες δεν θα κληρονομήσουν τη Βασιλεία των Ουρανών.    

  Ιδιαίτερα οι γονείς πρέπει να ελέγχουν τα παιδιά τους, να προσέχουν, αν κάτι έφεραν από το σχολείο που δεν τους ανήκει, να τα εξετάζουν προσεκτικά και αν από ζήλεια έκλεψαν κάτι να το επιστρέφουν για να τους γίνει μάθημα, να συζητάμε με επιχειρήματα για την αποφυγή αυτής της πράξης.

 Μορφές κλοπής:

1ον ληστεία πορτοφολιού, μαγαζιού, οικίας…

2ον δανείστηκε κάποιος χρήματα και δεν τα επιστρέφει,

3ον εργοδότης δεν πληρώνει υπαλλήλους του όπως οφείλει, ή δίνει μισθό λιμοκτονίας, διότι λέει η Αγ. Γραφή, «οι κραυγές αυτών ήρθαν στα αυτιά μου».

4ονΝοθεία στο ζύγι, κατώτερη ποιότητα από αυτή που συμφωνήθηκε,

5ον καταπάτηση γειτονικών ορίων,

6ον τοκογλυφία,

7ον κλοπή ιερών εικόνων, είναι και ιεροσυλία,

8ον κλοπή πνευματικής γνώσεως.

                                   Αίτια:

 ανεργία, αεργία, οκνηρία, επίσης στις αιτίες συνεπάγονται η πλεονεξία, η ασωτία, η χαρτοπαιξία, πολλές φορές η μανία να ταυτίζονται κάποιοι με τους πλουσιότερους, η μεγαλομανία. η Αγ. Γραφή λέει: «δες πως δουλεύει η μέλισσα και το μυρμήγκι και γίνε όμοιος». Ας αρκεστούμε σε όσα ο καλός Θεός μας έχει χαρίσει και με βοήθειά του ας εργαζόμαστε τίμια ώστε να καταφέρουμε να ζήσουμε σύμφωνα με το Άγιο Θέλημά Του.

  Ας αγωνιστούμε όλοι μας να ποιήσουμε τις εντολές του Θεού ως κλειδιά στην πρόσκαιρη ζωή μας, ώστε να ανοίξουμε την Πύλη της Ουράνιας και Αιώνιας Βασιλείας…

 Η 9η εντολή, ου ψευδομαρτυρήσεις.

  Μέσα στα δημιουργήματα του Θεού μόνο ο άνθρωπος έχει το χάρισμα του λόγου, μπορεί να συνομιλεί με τους συνανθρώπους του, αλλά κυρίως με τον ίδιο τον Θεό μέσω της προσευχής. Η γλώσσα προσφέρει μεγάλη υπηρεσία. Μπορούν οι γονείς να διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους, οι δάσκαλοι να διδάσκουν τους μαθητές τους, οι γιατροί να δίνουν συμβουλές στους ασθενείς, οι ιερείς να ποιμαίνουν τους πιστούς. Χωρίς ομιλία δεν θα υπήρχε καμία πρόοδος.

Αλλά η γλώσσα μπορεί και να βλάψει. Όταν η καρδιά είναι διεφθαρμένη γεμάτη από κακία, πάθη, αισχρές επιθυμίες, φθόνο, μίσος και φιλαργυρία. Από τέτοια καρδιά βγαίνουν μέσω της γλώσσας φίδια και σκορπιοί που μολύνουν την κοινωνία.

Ένα από τα αμαρτήματα της γλώσσας είναι το ψέμα. Ο γιατρός όταν εξετάζει έναν σωματικά ασθενή πρώτα  κοιτάει τη γλώσσα για να καταλάβει την ασθένεια. Έτσι ο χριστιανός μόνο από τη γλώσσα μπορεί να κολαστεί αιώνια.

Στην Π. Δ. είδε ο προφ. Ζαχαρίας ένα δρεπάνι 20 μέτρα μακρύ και 10 μέτρα πλατύ και στριφογύριζε πάνω από διάφορα σπίτια, τι είναι; Τρομαγμένος ρωτά ο προφήτης και ακούει: «Αυτά είναι σπίτια φτιαγμένα από ψευτιές, κλεψιές και ατιμίες, αυτή είναι η Θεία Δίκη σε όσους ανακατεύουν ψευτιές στις εργασίες τους».  Η Αποκάλυψη λέει «όσοι λένε ψέματα θα έχουν μερίδιο στη λίμνη που καίγεται με φωτιά και θειάφι, αυτός είναι ο δεύτερος θάνατος». Στις Πράξεις των Αποστόλων περιγράφεται το γεγονός ενός ανδρόγυνου, τον Ανανία και τη Σαπφείρα οι οποίοι τιμωρήθηκαν με θάνατο επειδή είπαν ψέματα  στο Πνεύμα του Θεού, συνεννοημένοι να αποκρύψουν το ποσό το οποίο έλαβαν από την πώληση του χωραφιού τους. Οι κανόνες της Εκκλησίας μας, θέτουν σε ακοινωνησία 40 ημέρες τον πιστό που πίπτει στο ψέμα.  

Το ψέμα μας χωρίζει από την Αλήθεια που είναι ο Χριστός και μας συνδέει με το διάβολο τον εφευρέτη και πατέρα του ψεύδους. Αν θέλαμε να περιγράψουμε τον ψεύτη  θα λέγαμε ότι είναι κακοήθης, ασεβής, απατεώνας, μοχθηρός , διεφθαρμένος, αποκαλεί το σκοτάδι -  φως και το φως -  σκοτάδι, το δίκαιο – άδικο και το άδικο – δίκαιο, όλοι τον μισούν, τον αποφεύγουν, δεν του έχουν εμπιστοσύνη.

 Το ψέμα γεννιέται με την πολυλογία, εύκολα γίνεται συνήθεια. Σήμερα πολλοί το ψέμα το έχουν κάνει «ψωμοτύρι». Στο σχολείο οι μαθητές κάνουν «κοπάνα» και γυρνούν στις καφετέριες. Στις εργασίες παίρνουν δήθεν αναρρωτικές άδειες και πηγαίνουν εκδρομές. Πολλοί κομπογιαννίτες γιατροί εμφανίζουν ψεύτικους τίτλους κυρίως στην παραϊατρική μέθοδο ομοιοπαθητικής. Δικηγόροι με σπάνιες εξαιρέσεις χρησιμοποιούν ψευδομάρτυρες. Στις παρέες χάριν του κουτσομπολιού μεταφέρουν ψεύτικες ειδήσεις και συκοφαντούν αθώους. Π. χ. Υπήρχαν δύο φίλοι που αγαπούσαν την ίδια γυναίκα, ο ένας χωρίς να γνωρίζει τα αισθήματα του φίλου του, πήγε και τη ζήτησε σε γάμο, ο άλλος συκοφάντησε την κοπέλα για να βρει εκείνος ευκαιρία να την παντρευτεί. Η κοπέλα όμως από την στενοχώρια της ψεύτικης κατηγορίας έβαλε τέλος στην ζωή της. Επίσης μία γυναίκα είχε πει στο γαμπρό ψεύτικη ηλικία,  από 30 είπε 25 και παραλίγο να ματαιωθεί ο γάμος.

Όταν λες ψέματα υπάρχουν 3 μάρτυρες:1ος ο εαυτός σου, 2ος αυτός που κατηγορείς 3ος ο Θεός και να ξέρεις ότι κάποτε ένας από τους 3 θα σε φανερώσει(Αγ. Νικολάου Βελιμ.).   

Το ψέμα μερικοί το αποκαλούν διπλωματία, π. χ. την παραμονή της 28ης  Οκτωβρίου 1940, ο πρέσβης των βαρβάρων το βράδυ καλοδεχόταν τους Έλληνες σε δεξίωση και ο ίδιος θα πήγαινε το πρωί στο γραφείο του πρωθυπουργού της Ελλάδος να του ζητήσει την παράδοση της Ελλάδας. Σε μια νύχτα άγγελος και διάβολος.

Το ψέμα στην πνευματική ζωή εκδηλώνεται ως υποκρισία, δηλαδή προσποιείται κάποιος ότι νηστεύει, ελεεί, εκκλησιάζεται και στην πραγματικότητα είναι διπρόσωπος. Γι αυτό ο Χριστός ήταν επιεικής με τους αμαρτωλούς και αυστηρός με την υποκρισία των Φαρισαίων που με δολιότητα και ψεύδη τον σταύρωσαν.

Μη γίνεις όμοιος με το διάβολο που συκοφάντησε το Θεό στους πρωτόπλαστους. Το ψέμα είναι το νόμισμα του διαβόλου που κάνει μικρές και μεγάλες συναλλαγές, ας προτιμήσουμε την αλήθεια, γιατί πως θα κηρύξει ο ιερέας αν χάσει την υπόληψή του ή ο έμπορος πως θα τον εμπιστεύονται στις υποθέσεις του.

 Ο Χριστός μας ζητάει να λέμε το ναι ναι και το όχι όχι, γιατί Εκείνος είναι η Αλήθεια, η οδός και η ζωή. Μόνο σε μία περίπτωση επιτρέπεται το ψέμα όταν πρόκειται να σώσουμε κάποιον από κίνδυνο, έγκλημα, όπως έκανε ο Άγιος της συγχώρεσης και της αγάπης, ο Άγιος  Διονύσιος στην Ζάκυνθο, που φυγάδευσε τον φονιά του αδελφού του, την στιγμή που η αστυνομία τον αναζητούσε, εκείνος είπε πως δεν τον είδε.

  10η Εντολή του 10λόγου : Μην επιθυμήσεις … κάτι που ανήκει στον πλησίον σου.

Με την χάρη του Θεού, με αυτήν την ομιλία  ολοκληρώνουμε μία σπουδαία για τη σωτηρία μας ενότητα. Η 10ηεντολή έχει μεγαλύτερο βάθος και εσωτερικότητα σε σχέση με τις προηγούμενες. Μας λέει: οκ πιθυμήσεις τν γυνακα το πλησίον σου. οκ πιθυμήσεις τν οκίαν το πλησίον σου οτε τν γρν ατο οτε τν παδα ατο οτε τν παιδίσκην ατο οτε το βος ατο οτε το ποζυγίου ατο οτε παντς κτήνους ατο οτε σα τ πλησίον σου στί.

Η επιθυμία θα σε οδηγήσει στην πράξη όπως από το αβγό γεννιέται το πτηνό, από τον σπινθήρα η πυρκαγιά, έτσι από την επιθυμία η πράξη η αμαρτωλή.

Η 10η εντολή συνδέει το πνεύμα του νόμου της Π. Δ. με το Νόμο του Χριστού στην Κ. Δ. Ο Χριστός δεν εντέλλεται μόνο το: ου μοιχεύσεις, ου φονεύσεις, αλλά κατεβαίνει στη ρίζα της αμαρτίας: «27 ᾿Ηκούσατε τι ρρέθη τος ρχαίοις, ο μοιχεύσεις.  28 ᾿Εγ δ λέγω μν τι πς βλέπων γυνακα πρς τ πιθυμσαι ατν δη μοίχευσεν ατν ν τ καρδί ατο.(Ματθ. 5ο κεφ.)», υπαινίσσεται έτσι την εντολή της μοιχείας σταματώντας από την αρχή την διαδικασία της αμαρτωλής πράξης.

Ποιες είναι οι σπουδαιότερες αιτίες που οδηγούν στην αμαρτωλή πράξη;

1ον Ο μιμητισμός: η ταύτιση με τους άλλους. Βλέπουμε πολλές φορές τι κάνουν οι άλλοι και θέλουμε να τους μιμηθούμε, τι ρούχα φοράνε, σε τι σπίτι μένουν, που πάει διακοπές ο περισσότερος κόσμος, τι αυτοκίνητο έχει μεγαλύτερη εμπορικότητα.

2ον Η πλεονεξία: ζητάω παρά πάνω από όσα χρειάζομαι. Η επιθυμία από πλεονεξία είναι μία από τις πιο συνηθισμένες περιπτώσεις που οδηγούν στην αμαρτία. Υπάρχουν πλήθος  περιπτώσεων στο ευαγγέλιο αλλά και στην Π. Δ. π. χ. η παραβολή του άφρονος πλουσίου «τοτο ποιήσω·  καθελ μου τς ποθήκας κα μείζονας οκοδομήσω, κα συνάξω κε ...» από την φιλαργυρία του που σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο ισοδυναμεί με την ειδωλολατρία, δεν μερίμνησε για τους φτωχούς να δώσει λίγο από το περίσσευμα των αγαθών ελεημοσύνη. Οι Άγιοι την πλεονεξία την ονομάζουν Άδη ο οποίος δεν σταμάτησε να δέχεται ψυχές, είναι αχόρταγος, όμοιο είναι και το πάθος της πλεονεξίας δεν αρκείται σε όσα κατέχει αλλά σπρώχνει στην απληστία, στο «ακόρεστον».

Στο βιβλίο των Αριθμών κεφ. 11, οι Εβραίοι μετά την έξοδο τους από την αιχμαλωσία της Αιγύπτου, καθώς περιπλανιόνταν στην έρημο, θυμήθηκαν πως περνούσαν εκεί, που είχαν κρέας και αγαθά και έκλαιγαν. Ο Θεός λοιπόν τους έριξε πλήθος όρνιθες, ώστε τόσο πολύ χόρτασαν, παραλίγο να τους βγει από τα ρουθούνια, ακόμα και στα δόντια τους είχε μείνει κρέας, το λιγότερο που περίσσευε στον καθένα ήταν 2.000 οκάδες. Θέλησαν λοιπόν να το αποθηκεύσουν. Εξαιτίας της πλεονεξίας τους έπαθαν χολέρα γιατί βρώμισε το κρέας και πολλοί πέθαναν και πολλά  μνήματα έγιναν γι αυτούς.

Άλλο ένα παράδειγμα πλεονεξίας είναι ο Λωτ. Όταν ο Αβραάμ έλαβε διαταγή από τον Θεό να φύγει από την γη των Χαλδαίων και να εγκατασταθεί στην Χαναάν. Ήταν πολύ πλούσιος είχε πολλά κοπάδια ζώων, δούλους και ασήμι. Μαζί του στη γη αυτή πήρε και τον ανιψιό του Λωτ, ο οποίος είχε και αυτός περιουσία. Όμως οι δούλοι του Λωτ φιλονικούσαν με τους δούλους του Αβραάμ για το ποιος θα καταλάβει το καλλίτερο κομμάτι γης. Ο Αβραάμ είπε στον Λωτ να πάρει όποιο ήθελε και εκείνος διάλεξε το πιο έφορο που έμοιαζε με παράδεισο. Στο σημείο αυτό όμως φτιάχτηκε η πόλη των Σοδόμων στην οποία η καλοπέραση οδήγησε τους κατοίκους της στην διαστροφή. Αποτέλεσμα της συμφεροντολογικής κατανομής της γης ήταν η καταστροφή με φωτιά και θειάφι της πόλεως και μαζί της περιουσίας του Λωτ.

Ο βασιλιάς Αχαάβ επιθύμησε το αμπέλι του φτωχού Ναβουθέ, εκείνος αρνήθηκε να το παραχωρήσει γιατί σεβόταν τους προγόνους του που εργάστηκαν σε αυτό και ήταν δεμένος με αυτό. Με δόλο η βασίλισσα Ιεζάβελ σκότωσε τον κάτοχο του αμπελιού Μετά τον θάνατο του συζύγου της Αχαάβ εκδιώχθηκε από τον σφετεριστή του θρόνου και καταληψία Ιεχού ή Ιηού ο οποίος διέταξε να την πετάξουν από το παράθυρο. Κατόπιν ο Ιηού πέρασε πάνω απ το πτώμα της με την άμαξά του (Β' Βασιλέων 9:30-37) και έδωσε το πτώμα της για βορά σκύλων.

3η αιτία επιθυμιών είναι η ζηλοτυπία και ο φθόνος. Ο φθόνος κατά τον Μ. Βασίλειο είναι «το ολεθριώτατο πάθος» διότι πηγή του έχει τον υπερήφανο και φθονερό διάβολο. Όπως η σκουριά τρώει το σίδερο έτσι και ο φθόνος την ψυχή. Ο φθονερός είναι κακόκεφος γιατί ζηλεύει τον γείτονά του για όσα έχει, χαίρεται με τις αποτυχίες των άλλων. Π. χ. ο Σαούλ φθονούσε τον Δαβίδ, δεν άντεχε να ακούει τον λαό να επευφημεί την υπεροχή του: «Ο Σαούλ νίκησε  χιλιάδες, μα ο Δαβίδ νίκησε μυριάδες!» Φθονούν τον νέο που βρίσκει μια καλή εργασία, η δημιουργεί καλή οικογένεια και λένε γιατί αυτός και όχι το παιδί μου. Τα βάσκανα= φθονερά μάτια αυτών χρησιμοποιούν οι δαίμονες και βλάπτουν τους ανθρώπους.

Η κακή επιθυμία είναι ο σπόρος της αμαρτίας και η πράξη είναι ο θερισμός του σπόρου της αμαρτίας. Ας επιθυμούμε μόνο να βρισκόμαστε κοντά στο Χριστό, με την γνήσια πνευματική ζωή μέσα από την τήρηση των εντολών, όπως αυτές περιγράφονται στα δύο νομίσματα του καλού Σαμαρείτη της παραβολής, τα οποία συμβολίζουν τν Π. Δ. και την Κ. Δ.. Αμήν.

 

 

Διαβάστηκε 4858 φορές